Zoals verwacht, zou deze wedstrijd “op het scherp van de snee” betwist worden.
Onze jongens wouden immers laten zien dat ze er klaar voor waren om bovenaan de rangschikking mee te draaien. Daarom moest er een goede collectieve prestatie worden neergezet tegen FC Galmaarden dat zich in de krant als titelkandidaat had gemanifesteerd.
Even voor het kwartier begon het nochtans slecht, toen een opgerukte verdediger van de
tegenstrever eerst een tackle van David Bové ontweek, dan tot aan de doellijn doorzette en uit een bijna onmogelijke hoek in doel besloot, terwijl iedereen een achterwaartse voorzet verwachtte.
Voor de rust kon Steven Keller, op voorzet van een zeer bedrijvige Sofiane El Malki, en nadien Abderrahim Bentaleb, perfect aangespeeld door Davy Van Stichel, twee mooie collectieve aanvallen afronden.
David Bové, alleen voor doel afgezonderd, verzuimde nadien nog de voorsprong verder uit te diepen.
Na de rust trachtten de zwart-witten van Galmaarden onze ploeg onder druk te zetten, maar verder dan enkele verre schoten en een kopbal over doel kwamen ze niet. Het was integendeel KV dat op tegenaanval kon scoren. Een schot op doel van Davy Van Stichel werd – al dan niet achter de lijn – gered door de Galmaardse goalie, maar door een goed gevolgde Sofiane El Malki in doel gewerkt. En nog was het niet gedaan. De ingevallen Nicolas Coenen zette op de 85 ste minuut feilloos de strafschop om, die gefloten was na fout op de doorgebroken Davy Van Stichel. 4 -1 en “wedstrijd gespeeld” dacht iedereen tot wat nonchalance in het spel kroop en een onnodige fout werd gemaakt door een van onze verdedigers. Tot dan hadden onze jongens nochtans zeer kort op de man gespeeld
en vele hoge ballen met stevig kopspel gekeerd. Oud-KVZ- speler, Kevin Baquet, trapte de vrijschop via de muur in doel, ondanks een ultieme grabbelpoging van doelman Kenneth Jonville.
Dit doelpunt leidde tot een laatste, maar steriele, stormloop van Galmaarden, dat zeker geen 4-2 pandoering had verwacht.
